شوشان - علی میلاسی : در چند روز آینده مردم خوزستان میزبان حضرتعالی و دولت تدبیر و امیدت خواهند بود. در سفرهای تبلیغاتی دوره ریاست جمهوری، همه کاندیداها، به خصوص شما وعده نگاه های ویژه ای در صورت پیروزی به خوزستان داشتید. زیرا از دور خوزستان را به سبب داشتن منابع نفتی، گازی، معدنی، آبی، دریایی، کشاورزی و... پیش رفته و توسعه یافته می دانستند. اما وقتی پا به این سرزمین می گذاشتند، به این واقعیت می رسیدند که آن خوزستانی که در ذهن خود می دیدند و انتظار توسعه و آبادانی اش را داشتند، نبود و نیست.

آقای رئیس جمهور ؛

در سفر تبلیغاتی که به اهواز داشتید، در جمع مردم، نخبگان، رسانه ها وعده نگاه ویژه به خوزستان را در صورت پیروزی داده بودید و می دانستیم مرد امید و تدبیر و عمل هستید و به طور حتم این سفر هم در راستای عمل به آن وعده هاست .

آقای رئیس جمهور؛

هنوز زخم های جنگ بر گرده ی آبادان، خرمشهر، سوسنگرد، هویزه و دیگر شهرهای جنگی و غیر جنگی سنگینی می کند. مردمانش از نداری و سوءتغذیه ناله و جوانانش از بیکاری پرسه می زنند.

کارون پرآب قدیم، اینک ساکت و راکت از نفس افتاده و در بستر بیماری است و مردمانش برای زنده ماندن آن و حیات خودشان دست به آسمان دارند اما دیگران برای بردنش به نوبت در حال جشن و سرورند.

خوزستان صنعتی و معدنی دیروز، امروز چرخ های آن خشک و کند شده و صدای جرینگ جرینگ شان سوهان روح و روانشان است.

قطار شهری اهواز در چهار سال پیش که کلنگ آن زده شد، طبق برنامه شش ساله باید هم شهریان اهوازی و مسافران استانی و ایرانی را سوار و پیاده میکرد. اما 3 شش سال دیگر هم نمی توان امید به سوار و پیاده شدن داشت.

آلودگی های صنعتی و پدیده های گرد و غبار، آسمان و زمین را برای حیات خوزستانی ها سخت و نفس گیر کرد و بیماری های تنفسی، ریوی، سرطانی... در اینجا تشدید و هر روز کشنده تر می شوند.

آقای رئیس جمهور؛

اینها بخشی از زخم های بزرگ خوزستان است و درد های کوچک، هزاران.

سرزمینی که جایگاه ثروت و سرشار از سرمایه است باید سلامتی، رفاه، آرامش و شادمانی را در آن دید. وقتی چنین یافت نشود و درد و دردمندی دیده شود، بیشتر درد آور است.

آقای رئیس جمهور؛

نمی خواستم از نداری، بیماری، نیاز و نا امیدی بنویسم اما در این سفر، پیدا یا پنهان دستور بررسی و تفحص دهید، اگر این شرایطی که مناسب جایگاه خوزستان و زندگی که شایسته ی مردمانش است، پیدا کرده اند، در سفر بعدی از امید، روشنایی ، رفاه و توسعه می نویسم.

آقای رئیس جمهور؛

می دانیم که مثل دولت های گذشته حرف نمی زنید، وعده نمی دهید و نسخه نمی پیچانید تا دردها مخفی بمانند و چرکین شوند. دردها و زخم های خوزستان، هویدا و آشکار، که نیاز به درمان واقعی و عمل جراحی دارند. شما هم نشان دادید، مرد عمل هستید. لطفن؛ به وزیران دولت خود دستور دهید تا اتاق عمل را برای جراحی زخم های خوزستان آماده کنند. قیچی را در دست بگیر، نه برای پاره کردن روبان کلنگ زنی های بی پایان و افتتاحیه های بی سرانجام بلکه برای قطع دردها و درمان بیماری ها. همین امسال

a.milaci@yahoo.com